اثبات صیغه یا ازدواج موقت شفاهی

قانون گذار ایران ازدواج موقت را تعریف نکرده اما عنوان داشته که ازدواج اگر مدت نداشته باشد دایمی محسوب میگردد و از مفهوم مخالف آن می شود فهمید که اگر ازدواج مدت داشته باشد، عقد نکاح موقت محسوب می شود اما باید این مدت معن باشد اگر ابتدای عقد را طرفین مشخص نکنند از زمان عقد محسوب می شود اما گاها

اشخاص فقط به اجرای صیغه شفاهی اکتفا می کنند و یا تمایلی به آشکار شدن رابطه زوجیت بین

خودشان را ندارند لذا چون می خواهند آن را مخفی نگهدارند از ثبت آن و حتی از یک نوشته

معمولی هم خودداری می کنند و این ممکن است در آینده برای طرفین یا یکی از آنان مشکل ساز باشد .

مثلا زمانی که زن باردار می شود و صاحب اولاد میگردند برای اخذ شناسنامه و تعیین

هویت فرزند نیاز به این است که رابطه زوجیت طرفین مشخص باشد و در صدد اثبات آن بر می آیند .

چگونه میتوان اثبات صیغه یا ازدواج موقت شفاهی را درخواست نمود ؟

اقرار طرفین در اثبات صیغه شفاهی تاثیر دارد یا خیر ؟

اقرار یکی از ادله اثبات دعوا است که اگر خوانده دعوای خواهان را بپذیرد دادگاه با استناد به اقرار خوانده حکم قطعی صادر خواهد نمود .

بجز اقرار خوانده، می توان با حضور شهود در دادگاه و حضور عاقد عقد نکاح اعم از موقت یا دایم

را به اثبات رساند . نصاب شهادت در اثبات صیغه شفاهی، دو مرد عادل یا همان بینه شرعی است .

در عقد موقت، مهر باید تعیین شده باشد و الا حتی اگر صیغه ای هم جاری شده باشد

عقد باطل است و نکاح تحقق پیدا نکرده است اما در نکاح دایمی اینگونه نیست .

اگر به صورت شفاهی صیغه موقت بین دو طرف جاری شده باشد این موضوع قابل اثبات است .

در چه مواردی ثبت نکاح موقت الزامی است ؟

اگر زوجه باردار شود و یا توافق طرفین بر ثبت نکاح موقت باشد و یا اینکه شرط شده باشد در این موارد ثبت ازدواج موقت الزامی است